Ne düþleri büyütmüþtük seninle ne hayaller Gözümü kör eden güzelliðin beni periþan eder Aþýk halde görüyorsan beni bil ki gerçeðimsin Sevdiðim; Aþýðýným , seninim bil yeter...
Tebessüm eden yüzünü görsem yürek dayanmaz Aklým özgür kuþ gibi uçar gönlümün bulutlarýnda Göðü delercesine aþký en yükseklere taþýr Kimse dokunmasýn diye , þimdi söyle ?
Sonsuzluða uzanan bir coðrafyada sevgine hasret Ölüme bir adým yakýn yürümek bizim kaderimiz mi? Ellerinin sýcaðýn da , gözlerinden uzaklardayým Karþý daðlarýn yamaçlarýnda seni arýyorum...
Yalansýz olan bir dünya için seni yaþýyorum Ne yapsam ne etsem geri dönemezsin görüyorum Ahýmý alan tüm yüreklere sitem ediyorum Seni uzaklara atan yalanlara haykýrýyorum Seni sensiz de olsam çok seviyorum...
Ezgilerin ezdiði yüreðimde sesin yankýlanýr Aklýmý alýr beni taþlara, kayalara savurur Bir yürek seni böyle severken mezarým kazýlýr Ne söylesem çaresiz , ne yapsam imkansýz
Ýçimde hapis bu sevda ... Ne karanlýklardan çýktý... Senin gözlerin de aþký tattý... Ne yaþarsa yaþasýn bu aþk sessiz ve ölümsüz...
Yunus Özkan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.