Söyler misin, bana geçip giden gün için bir tek kelime söyler misin? Söyleyebilir misin?
***
Biliyorum, yalnýz bir aþktan geliyorum. Belki yanlýþ her þey, geçmiþe dair her þey yanlýþ ve kalabalýk. Ben o kalabalýðýn içerisinde boðazladým kendimi belki. Hissediyorum...
Hissediyorum ölemediðimi!
Doðrularým, bu akþam güneþiyle terkedecek beni. Olsun... Deðiþim sabit olan tek þey. Hâlâ yaþýyorsak, hâlâ yaþýyorsam ben, bir sebebi var. Belki kara bir deliðin tam ortasýnda bu sebep, belki bir pervanenin yüreðine sakladýlar. Bilmiyorum.
Aramadýkça bulamayacaðým, belki arasam bile kafi deðil.
*Bilemiyorum.*
Gidemediðimi biliyorsun. Ne kendimi, ne bana yakýn olaný terkedemediðimi defalarca kanýtladým. Beni bir baþkasýnýn güneþi ýsýtamadý hiç, ya da ben hiç; bir baþkasýna ait yarýmda yanamadým.
Bana kendi ateþim lazým... Bana kendi ateþim...
Biliyorsun.
Saklý bir kente ayak bastýn, ama bana aþinasýn... Gizlenemiyorsun!
Asena Gülsüm Güneþ Sosyal Medyada Paylaşın:
Asena Gülsüm Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.