UCUZ EVİN MAVİ KIZI
Henüz 17 yaþýnda iken,emeðini satmak için yola çýktýðý bir sabah,iþçi kamyonunun arkasýnda ailesiyle beraber can veren;çocukluk yýllarýmýn vazgeçilmezi,caným arkadaþým Nazmiye için...NE GEREÐÝ VARDI ÞÝMDÝ ÖLÜMÜN...
Islak mahallede
Oynardýk Nazmiye’yle
O, tütün sarýsý saçlarýný
Daðýtýrdý her sabah gökyüzüne
Semadan ödünç almýþtý sanki
Uçurumu zulalardý mai gözlerinde
Ucube bir ayrýmýn ortasýndaydýk
O, ucuz evin mavi kýzý
Bense…
Henüz paslý ölüm deðmemiþti nefesine
Iraktý oysa suskun ecel ikimize de
Niye öldün Nazmiye…
Keskindi iki ucu kaþlarýnýn
Yar etmemek için hakkýný zulüme…
Rengini beslerdi asi yiðitliðin
Nüzulü sakin, çocuk gözlerinde…
Öperdi yanaðýmdan usulca
Çocuk kokulu, duru oyunun sonunda…
Eve gider, geceyi içerdik sonra
Ziyareti bitsin isterdim uykunun
Kavuþmak için tütün sarýsý iyimser saçlarýna…
Telaþlý yýllarý bölüþtük uzunca
Ben siluetini kodlamýþtým anýlarýmýza
O ise kederli bir kamyonun arkasýnda
Umudunu gömdü çamurlu yarýnlara
Tarlalardý artýk oyun arkadaþý
Yenik düþüyordu her gün bozgun zamana
O, ucuz evin mavi kýzý
Bense…
Ölüm yakýnýndaydý artýk
Ölüm eþkýya…
Ben uyurken sýcak yataðýmda
Düþümde gülümsedi son kez bana…
Bu kör duvarlý oyunu yadigâr býraktýn ya
Aþk olsun Nazmiye,
Aþk olsun sana…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.