Yirmi beþ yýldýr doðan her güneþle ufukta gözler umut trenini Trenlerin unutup gelmediði bilinmez diyarlarýn bir istasyon görevlisi Yirmi beþ yýldýr hergün ayný elbisenin içinde renksiz yakýcý sessizliði Þakaklarý artýk gri avurtlarý ise mezar derinliði Gözleri öksüz kalmýþ çocuklarýn çaresizliði Yaðmurda çatýsýndan su alýr dört duvarlý evi Soyu sopu gelmiþi geçmiþi çoluðu çocuðu yaþam hep çileli Bir çocuðu çolak elli bir çocuðu peltek dilli diðeri topal veli Kendisi veremli kadýnýn aklý gelip gitmeli Bir gün olsun acýlarý hiç dinmedi Doðan her bebeðinde dahi yüzü gülmedi Ne hayatýndakiler bildi ne de kendisi bilebildi mutluluðu Kendilerini bilmeden bildiler her renk mutsuzluðu Hayata dertli geldi dertli yaþadý dertler içinde hayattan gidiyor istasyon görevlisi
Erdem Uçan./17.09.12
Sosyal Medyada Paylaşın:
Frued Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.