Vazodaki güllere bakarken dün gece Çiçeklerin dilini hiç merak etmediðimi fark ettim. Ben en çok saplarýný kesip, sularýný deðiþtirmeyi sevdim Yani yaþatmayý… Sonuna kadar. Kuruttuðum gülleri çöpe atmam sanma ki duygusuzluktan! Ýçim cýz ettiyse de Rahat bir nefes aldým Kurtulunca üstündeki tozdan. Sanýrým ölülere alerjim var.
Hayat suyum olur musun?
Hadi! Kýrlara gidelim seninle. Gönlümü almak istediðinde Uðraþma çiçekçiyle, kuryeyle Sür arabayý en yakýn yeþilliðe Papatyalarýn üstüne uzanýp gökyüzüne bakalým birlikte Çimen lekesi olsun elbiselerimiz Merak etme lekeyi de Hallederiz!
Sosyal Medyada Paylaşın:
deniz-ce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.