Kýrýlan vazodan düþtü solacak üç karanfil
Parçalanmýþ aynalarda daðýlýrken bir yüz
Týraþsýz, kan rengi kýzýl þafaklar beklemek de vardý
Gecenin rahmini yýrtarken birkaç aydýnlýk
Çekildi suskunluklar kendi mahzenine
Küflü sandýklarda saklanýrken söylenmeyen sözler
Yaralý serçelere býrakýldý hüznün þarkýlarý
Kelebek ölüleri yaðdý bir günlüðüne
Odun ateþinde demlenirken içe atýlan acýlar
Dudak ýsýrýðý sabýrlar kanatýldý
Sulamak için yerde duran solgun üç karanfili
Acý tütün sarýlýp yakýldý hatýralarla
Elimizde sinmiþ bir toprak kokusu
Kavuþma telaþýndaydý paslý çivili takvimler
Kar dökümü bir ömrün resmi çizilirken gölgelere
Bir yaprak daha düþtü dalýndan rüzgarsýz
Dikiþ tutmaz testere kesiði yaralar bilirim
Soðuktur hep mermer öpüþmeleri
Sol yanýnda ritimsiz bir ezgi olurken hayat
Dokunur hep dokunamadýklarýn uzak kalýrken bir yanýn
Rengini yitirmiþ bir ten kalýr her þeyden geriye
Üþür üstündeki yorgan üþür altýndaki beyaz çarþaf
Isýnmak için bir ana toprak kazar týrnaklarýyla
Küçük bir kýz çocuðu izler dalgýn gözlerle
Derin çukurlarýn dik yokuþlarýna dalar bakýþlarý
Karakýþlarý baþlatan ayrýlýklarýn matemi çalýnýr havaya
Kýyametindeki fýrtýna patlarken yaðmur ýslatýr topraðý
Kirpiklere takýlýr iki damla özlem
Bir mermerde kalýr dudak izleri
Hýçkýrýðýndaki çýðlýkla kalýrken vedalar
Haykýrýþýnda yankýlanýr son dualar
Susarsýn içinde bir sonbahar büyütürken
Bir toprak kokusu sarar etrafýný sonuna kadar solursun
Ciðerin sevmelere yetmediði andýr söz tükenirken
Son kez ayrýlýrsýn canýna can katanýndan…