Alsýn da kederlerimi avuçlarýna Ardýna bakmadan yürüsün gitsin Bir bulutlu akþamýn sofrasýnda Dertlerimi ekmeðine katýk etsin de gitsin
Bitmeyen efkarlý bir gecenin Karanlýklarý yýrtan þafaðýnda Zindan duvarlarýnda göremediðim Güneþimi koynuna saklasýn da gitsin
Taptaze bahar dalýmý koparsýn da gövdesinden Çiçeklerimi çiðnesin de gitsin Mevsimlerimi kurþunlara dizdirip Yazlarýmý karakýþlara çevirip de gitsin
Bir bir süpürsün yanýk yürekli sevdamý Beraber yürüdüðümüz sis kokan sokaklardan Umutsuz aþkýmýn en güzel zamanlarýný Þehrin çöplüðüne fýrlatsýn da gitsin
Tükensin dertler bitsin hüzünler Açsýn güller mevsim dönsün Zaman dursun hüzün gülsün Bitmezse tohum gülmezse güller Baðrýma paslý hançerini saplasýn da gitsin
Duyulmazsa feryadým gönül bahçelerinde Vefasýzsa bütün þehir bütün akþamlar Sönmüþse ýþýklar karanlýksa sokak Býrak evreni boþluða yapayalnýz Yeryüzü ardýndan aðýt yaksýn da gitsin
Faruk ANBARCIOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
FARUK ANBARCIOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.