SON TEBESSÜM
inadýna bir bahara vurmuþtum kendimi
elim çiçek ayaðým çiçek ruhum çiçekti
ne arý bekledim ne börtü böcek
düþler ötesinden bir tebessüm gelecekti
beklenen gün geldide çattý
efkar denizinde umudum battý
dimdik daðlarým yerlere yattý
söz demiþti sussada uzaktan gülecekti
sözümün içinde söz olmuþtu
ruhumun içinde göz olmuþtu
yanan yüreðimde köz olmuþtu
ne deðerli bunu yalnýz kendi bilecekti
yýk þimdiye vurduðun bu prangayý
durdursana içimde dinmeyen kavgayý
söndür bakalým bendeki güneþi ve ayý
ne de olsa karanlýklar hep beni bulacaktý
tatlý dilleri gönlüme emirdi
varlýðý ki cennetten gelirdi
tutmayýn beni içimdeki mecnun delirdi
sandýmki hep nasýlsýn diye soracaktý
ecel kuþaðýna boynum dolarým
durup yýldýzlara bakar dalarým
içimdeki bu mavi hasreti ellerimle boðarým
kendi olmasada gölgesi yanýmda kalacaktý
ALÝ RIFAT ARKU
07/10/2012
ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.