Gün geceye daha hýzlý kavuþuyor
Bulutlar telaþ içinde bir yere yetiþir gibi
Yapraklar vedasýz býrakýyor dallarý
Dudaklara acýnýn kilidi vurulmuþ
Kelimeler lal dökülmüyor artýk
Yürek yangýn yerine dönmüþ
Rüzgar külleri savuruyor sessizce
Kör ediyor tüm görüþleri
Silemiyor izinsiz akan yaþlar
Bitimsiz bir hüznün kefenine sarýnýyor ruh
Ten cehennem alevlerinde üþüyor
Kan kaybediyor sevda yavaþ yavaþ
Dil zehir zemberek tüm aþklara
Düþünceler beyin hücrelerine sýðmýyor
Karasýzlýk en yakýn dost bu aralar
Kapansa gözler derin bir uykuya
Uyanýldýðýnda renklense griler
Güneþ doðsa ömrün son günlerine
Kýþ ayazlarý alýp gitse kalan ömrü
Baharlar gelse papatyalar açsa gönül bahçelerinde
Ve
Aþký tekrar sahiplense
Yüreðe saplanmadan ihanetin oklarý
Kendi suretine görerek bakýlabilse sevgilinin gözlerine
Diller yalanlardan arýnsa
Tekrar dönülse aþk dolu günlere
Ve kapansa tüm kapýlar karanlýða
Sevda taþýsa aydýnlýklarýn en güzelini yüreklere ....
N.C.U. 07 EKÝM 2012 ESKÝÞEHÝR