Gün olur Akan sular Fýrtýnalar Durulur Geçip gider Çekip gider Sýkýntýlý Yýkýntýlý Akýntýlý Mutsuzluk dolu Umutsuzluk dolu Sitem dolu Ýsyan dolu zamanlar
Geride; Selde sürüklenen Fýrtýnada kýrýlýp dökülen Arta kalan, Yýpranmýþ hayaller… Ne umut kalmýþtýr Ne sabýr, Dahasý Rengini kaybetmiþ bir hayat Tarumar olmuþ hissiyat Bir yenilgi Zafer belki…
Sanki sen deðilmiþsin gibi Bunlarý yaþayan garibi Bir buslu camdan seyredersin Aynalarda okursun tarihi Her kýyametten bir iz Çehrendeki bu giz.
Duruldun, Belki de yoruldun Kendini kenarda buldun Bazen maziye dalarsýn Alýr kendini karþýna sorarsýn Ýstediðin bu muydu? Özlediðin bu muydu? Beklediðin bu muydu?
Ýçinde bir yerlerde Sakladýðý onulmaz korkaklýðýyla Doyumsuzluðun cýlýz sesini Rüþvetlerle susturursun Unutursun, unutturursun
Bir kazanmýþlýk perdesi Yavan mutluluklarda teselli
Uzaktadýr artýk sevmek sevilmek Belki de unutmaktýr büyümek.
2 Kasým 2011
Ahmet KEKÝLLÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
akilli46 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.