Nasýldý anlayamadým kalbimin kýrýlýþý.
Elimde parçalarý bakakaldým ardýndan.
Sözün müydü ey sevgili damlatan kaný yüeðime.
Ardýna bakmadan çekip gidiþin miydi yoksa.
Bilemedim.
Daðýldý þaçlarýmdaki senli rüzðarlar.
Ve umudumu almasaydýn keþke
Beni azad ederken senden..
Kahretsin
Sen/li dizeler çýkýyor kalemimden
Her yazýþýmda sen/de kanýyor ellerim.
Boynumda sensizlik ilmeði nefesim kesik.
Beyazlarým siyahlarýmda kaybolmuþ.
Ben zamanýmý yitirmiþim çoktan dünyamda.
Þimdi
Cehennemimin taþlarýndan örülmüþ duvarlarým
Daha acýmasýz
Daha soðuk.
Ve senden daha yüksek.
Bugün ölümü yaþýyorum tekrar.
Mevsimlerim ölüm/sensizlik
Günlerim ölüm/sensizlik.
Yeniden çýkartýlana dek gömülüyorum kendi karanlýðýma.
Yanýma sadece bir kalp konuluyor bedenimden sökülmüþ
Paramparça..
Eksik yitirilmiþ ve senin olmadýðýn.
Bu nasýl bir defin seremonisi aklým almýyor.
Sevgili/m söyle bana
Sadece sende nefes alan kalbimi düþün de söyle.
Senden uzak senin içinde son kez ölüm oluyorsam kendime.
Doðabilirmiyim yeniden baþkasýnýn sevdasýyla.
Sen ve sen diye biten her cümlem gibi ben de bitiyorum
Hükmüm geçmiyor zamanýna.
Kaldýðým kendi hüznümün karanlýðýnda ölüyorum.
Son kez gökyüzüne bakýp
Bir avuç toprak da ben atýyorum son ýþýðýma.
Sensizlik kokusu sinmiþken bedenime
Aþk sen kokmuyor artýk bana sevgilim.
Aþk sadece ölüm kokuyor çürümüþ yalnýzlýðýmda.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.