Gitme
Baþtan aþaðý diken olsa dalýn, batmaz bana,
Gülüne hasret ettiðin gönlü, dikene etme.
Arkaný döndüðün vakit, yürek bulanýr kana,
Gülümü de dikenimi de benden alýp gitme.
Gam etmem, býrak ufkum kara bulutlarla dolsun,
Yeter ki ufuklarýný bu deryaya dar etme.
Ama sen deryayý damlaya muhtaç ediyorsun,
Ne olur yüz çevirip, ufka yelken açýp gitme.
Gündüz güneþe anlattým seni, gece mehtaba,
Þahittir bütün tabiat bu divane halime.
Kýyma, ömür denen çölde gördüðüm tek seraba,
Eðip baþýný, güneþi, ayý karartýp gitme.
Zirvelerine týrmandým da en yüce daðlarýn,
Bulutlara çizdim güzel yüzünü, ellerimle.
Nefes almak için hâlâ tek sebepken varlýðýn,
Devirip daðlarý, bulutlarý aðlatýp gitme.
Bembeyaz bir gül yapraðý ve bir parça beyaz bez,
Biri ruhuma sarýlmýþ diðeri bedenime.
Topraðýna ayak basmazsan, bahçemde gül bitmez,
Güllerimi kefen, bahçemi mezar edip gitme.
Ah seyir hazzýný çileye döndüren güzellik,
Ben, ömürlük çiledarýným, son verme ömrüme.
Ölüm elinden gelecekse güzeldir fanilik,
Ab-ý hayatý içsem yokluðunda, yine gitme.
Ýki gül dudaðýnýn arasýnda istikbalim,
Zulüm de ölüm de ama yalvarýrým git deme.
Eðer ki diyorsan ’’gidince ne olur ahvalim?’’
Gidiþi de dönüþü de güzel sevgili, gitme.
Þah-ý Kelam
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.