kaba tel kaba yara

indirdim kara kýlýflýyý duvardan demin
bir türlü düzene girmiyor
inat mý inat dut dalý
küskün
hangi kulaðýný büksem
binücyüz otuz diyor



ne çok özlemiþim kaba tele vururken aðlamayý
baþ perde bu
olsa da yürek enginlerde
sevda türküsünü illada sarý telden
çalacaksýn baðlamayý



nerden terkettik þu dem’i
adam mýyým ben
nazým ustanýn dam dilemesi gibi
ot gibi yaþamýþým bunca senedir
ceylaným
nasýl çaðýrayým þimdi düzlerde seni



yok yok aðlamalýyým bu gün
bir týn vursam kýyam kopacak
kuþburnu aðaçlarý eðilecek kapýnýzýn önündeki
beyaz beyaz sevgi sevgi çiçekli
kývrýmlar þahmaran olup boynuma dolanacak
o dallara koyduðun mendildeki



parmaklarým aþina iyi ki kalem tutmuþum
bak þimdi sen hangi harmanda toz
hangi yürekte iz kalýr
o da çýkacak gece dönünce zifre
sarý geline dokunmayý unutmuþum




..........................................




affola baba
altmýþ ihtilalinde muhtar yakmýþ kitaplarýný
köy meydanýnda
en büyük zühre hatun keten atmýþ sazýnýn önüne
töredir diye karalara koymuþlar baðlamaný










kasým





Sosyal Medyada Paylaşın: