el yordamýyla yakaladýk aþký tüy gibi yumuþaktý aldandýk sýmsýký tuttuk bilmeden ne menzil bulabildik ne demlenmiþ ölüm gelir mi sanýrsýn sanki gözlere inmeler inmeden
efsuncu baba bu kurban çalýntý kýrmýzý kanlarýna ýnanma mahpeyker celp’leriyle geldim ocaðýna böyle kalsýn ýþýklarým sakýn ola açma
bir defa ölmeli aþk’a ilk ölenin olmalý sevda su baþýnda engerek bu filiz daha büyür mü ölümden de öteye ölünür mü
dallarda asýlý kavuklar cesetler utangaç yazýlar belli oluyor kara alýnlarýnýn tam ortasýndan benim çizdiklerim bile toplanmýþ kalem uçlarýndan
þehirler ölü sevdadýr diye seviþiyorlar arlanmadan aþk’lar kalkmýþ çoktan musalladan
bir daha yeller esmez bu kavaklardan
Sosyal Medyada Paylaşın:
uranus Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.