ne kadar acýmasýz karanlýk bir gece sanki yetim kalmýþ güneþ unutmuþum hayallerimi duvar diplerinde uzak kalmýþým yarýnlara birikmiþ acý hüzün ve gözyaþý içimde öylesine dalmýþým ben derinlere.
gecenin ayaz sonrasý bir güneþ doðar toprak kokar zaman sessiz kalýr düþlerim ben koþarým zaman koþar iter beni yarýnlara.
sensiz hayallerimi serdim kuþlar uçarken kanatlarýna gölgesi itti beni karanlýk geceye soðuktu ellediðim de tenim o an ölüm geldi aklýma aldýðým son nefes sonrasý.
duvarda durur resmin ben bakarým o gülümser ben kýzarým konuþur dururum kendi kendime gölgem yansýr duvara boðar beni gözyaþlarým yokluðunu dert ettim kendime içimde birikti hüzünlerim ben küserim hayata... Hüseyin YANMAZ 06/10/2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tercanlı24 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.