Sustuðun yerden kopar kýyametim. Kaybolsam bu arafta, kapansam aþkýnýn dizlerine, yürek baþka söyler, dil lal olduktan sonra...
Hatasýz deðiliz , insandýk sonuçta Affý kabul etmedikten sonra Yaþamanýn ne anlamý var Sen el olduktan sonra...
Gözlerini özlüyorum Bana kýrgýn baksalar bile Yak eskisi gibi Ne yapayým sen bana kör olduktan sonra...
Tek tek ellerimizle dikmedik mi gülleri Gönlüme batan bu hançeri ne edem ? Sen gidip, Beni bu halde , nefessiz koyduktan sonra...
Tarif kabul etmez gönlümün hali Sana olan sevgim inancým ebedi Ýlahi bir kudret seni bana getirdi Ne yapayým bu bedeni sen yok saydýktan sonra
Görmezden gelmiyorum inan Sadece sustuklarým da mutlusun Ölmek istemeyen çocuk büyüdüðünde Son nefesimi gül bahçesinde vereceðim Sen sevdiklerini topla Ben dikenlerle gömüldükten sonra
Gözlerinin boþluðunda kaybolsam, bilmesem sýlam nere. Gurbet , ellerinden uzakta olduðum her yerde... Uçurum olur yok oluþun, Ben düþerken , ellerimden tutan sen olmadýktan sonra...
Yunus Özkan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.