Zaman, tenha aðýtlar daðýtýrken her sabah Benimde cân kâseme senli bir keder düþer. Mürekkepsiz bir kalem fermaný yazýnca, ah Ötelerden ömrüme sensiz bir kader düþer…
Bilirim sükût sabrý gerektirir bu dem de, Benimse âmâ bakar aynalara gözlerim. Güllere eyvah eden o efsûnlu matem de, Bülbül olamasam da dikenleri özlerim…
Yalnýzlýk; çöllerimde beslerken zakkumlarý Acýlar yüreðimde mihmân olur her nefes, Pervaneler harlarken titrek yanan mumlarý, Ne bir feryâd duyulur ne eyvah nede bir ses…
Topla hadi, geride ne varsa dünden kalan. Bana verdiðin umut bende kalmasýn sakýn. Bir yalnýzlýk gecesi beni saracak olan. O sýmsýcak kollarýn saatleri çok yakýn…
Ardým sýra cümleler býrakýp gideceðim. Adýmlarým sessizce yakacak sokaklarý. Tutuþan her köþeye kendimi iteceðim. Buz tutacak sevdanýn aðrýyan þakaklarý…
Bak iþte þimdi yaðmur kokuyor gecelerim. Yine sensiz bir vakit ve son ezan okundu. Selâm sana ey sükût elveda hecelerim. Maverâdan bir sýzý ta ruhuma dokundu…
YusuF Mescioðlu Dörtekimikibinoniki
Sosyal Medyada Paylaşın:
bahçıvan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.