İNSAN UZANIRMIŞ KABRE

Ruhumu çaðýran güç, sözlerden bir hisse ver
Ýnsaným diyenlere ibret olsun nefesim,
Dökülsün piþmanlýðým, dilimden birer, birer
Bakýn neyi baþarmýþ kudret yoksunu nefsim.

Matemli bir gecede o nefesi kýrýlmýþ
Benim tüm dualardan nasibi kýrýk toprak,
Bin yerinden bölünüp, kaderine sarýlmýþ
Bütün iyiliklerden gönlü sýyrýlmýþ yaprak.

Hiç çözülmeyen sýrsýn bu güç yetmez mi sana
Kapýlýp rüzgarýna sürüklendiðim vakit,
Çok mu geliryor söyle, merhamet etmek bana
Artýk kýrma ne olur baþýmdan çekilip git.

Hangi kapýya gitsem koca bir boþluk vurur
Türlü seslere çarpmýþ, hayalden ibaretim,
Bu yokluk denizinde neye yarýyor gurur
Cennetten düþüyor bu zoraki olmuþ yetim.

Aklý baþa uydurmak ölüme kýymet biçer
Uzak alemin sesi kulaða dolduðu gün,
Söyleyin sonzsuzluðu layýkýyla kim içer
Bütün taze anýlar zaman kabýnda sürgün.

Aklýný yitirmiþ av, þeytana yem uykuyum
Sevmeye razý deðil dertten kesilmiþ yüzüm,
Daha fazla günahý iþlemesin bu huyum
Þu yalancý dünya da herkes gibi öksüzüm.

Kaç defa birleþir ki þu zamanla yolumuz
Azrail’e kurulan o hiç þaþmayan ibre ,
Binbir cefayla hergün, delik deþik ruhumuz
Yine kuru dal gibi, insan uzanýrmýþ kabre.

Zamanýn aynasýna yansýyan büyük sihir
Baþý öne eðilmiþ zaman hýçkýrýðý kul,
Hakikat karþýsýnda , bir fiskeyle devrilir
Daðýlýyor gövdesi, toprak içinde pul, pul.

Ey! çepeçevre sarýp bizi kuþatan zaman
Üzerime eðilen korku olmayý býrak,
Ruhumla oynaþýpta nefsime damladýðýn an
Anladýn sen ustasýn bense gölgende çýrak.



AÐLAYAN NÝSAN






































Sosyal Medyada Paylaşın: