Asla sýnýr koyma kendine, hayallerine!.. Sýnýrlar koyduðunda hayatýn gidiþine, Tellere takýlan uçurtmalar gibi Gün gelir o sýnýrlara takýlýr kalýrsýn. An gelir o sýnýrlarý yýkmak istediðinde, Dönersin içine o an, Fýrtýnalar kopmaktadýr içinde an be an. O fýrtýnalar ki savurur kökünden atar, Ýçindeki en güçlü aðaçlarý bile. Kendi öz benliðinle vuruþursun... Anlarsýn ki; Senden eser bile kalmamýþtýr geriye artýk. Ýçten içe kurursun... Ýçindeki hiçlik ile yokluða karþý Don Kiþot misali, Boþuna savaþýr durursun Yorulursun...
Heidenheim, 4. Eylül 2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
Madk65 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.