Hâlâ Güzel Düşünmek Seni
Her günün bir saatinde uyanýr insan
Çaresiz bir geç kalmýþlýðýn tedirginliði
Ya da kayýtsýz bir boþ vermiþliðin esaretinde.
Avucunda gecenin karanlýk boþluðu,
Alkol akþamlarýnýn mide bulantýlarý neyse de,
Ya bu sabahlarýn biçare sarhoþluðu?
Ama her halükarda güzel açmak gözleri,
Senin de gözlerini açtýðýn bir güne.
Bunca üzerine titrenilen ömür,
ölüm kaygýsýna bile deðmeyecek, kaygýsýz bir döngü aslýnda.
Güneþ doðar her gün, baþlar hayat, sen baþlarsýn,
Ve batar yine, biter her þey, sen bitersin.
Biter yaz hazan olur, güz biter hüzün,
Bahar olur, toprak coþar, coþar gönlün.
Velhasýl, var olmaya bile deðmeyecek, bir döngü aslýnda ömrün.
Ama hâlâ çok güzel, her baharda koklamak tüm çiçekleri,
Sen de elbet birini koklarsýn diye bir gün.
Çaresiz korkar ölümden her insan.
Ölüm ki; mezar karanlýðýndaki muamma,
Topraðýn altý kadar meçhul bir yandan,
Ve mezar taþlarýndaki simetrik ahenk kadar aþikar.
Yaþamý bile yaþlanmaktan korkacak kadar göze alabiliyorken insan,
Ölümün bir son olduðunu düþünmek niye?
Sonucu bir sancý, bir kefen, bir mezarýn içine girmek,
Veya bir cennet bahçesi ve ebedi yaþam.
Yine de güzel hâlâ, her aklýna geldiðinde korkmak ölümden,
Sen henüz ölümü tatmadýn diye.
Kutsallaþtýrýr sevdiðini her insan.
Bir anne kucaðýndaki yavru,
Neyzen elinde basit bir kamýþ ya da.
Artýk her ne ise kutsallaþan,
Varlýk ve yokluk arasýnda, bu kutsal olmayan mekanda,
Sevdiðini kutsal bir bedene sokmak, en kutsal yalan aslýnda.
Ama yine de, hâlâ çok güzel,
Senin kutsallýðýna teþbih yapamamak
Kâbe’nin bile var olduðu bu dünyada.
Þah-ý Kelâm
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.