=>ÃÑKÃRÃ<=

Saçýma kar yaðdýrdýn da sesim çýkmadý
Birgün seni terkedeceðim, duy be ANKARA
Bu sevdanýn aslý yokmuþ halim kalmadý
Acýmadan bir de sen vur, vur be ANKARA


Karýþ karýþ gezdim, her bir topraðýn
Hani nerde senin, sevgi yumaðýn
Kýþýn dondurursun, yakarsýn yaz/ýn
Ne olduðun belli deðil, senin ANKARA


Zengin, fakiri görmez, kör olmuþ gözü
Nerden geldiðini bilmez, kaybetmiþ özü
Fakirin, zengine bir lokma sözü
Senin de zoruna gitmez mi? Söyle ANKARA


Hiçe saymýþ insanýnla, gururlanýrsýn
Belki birgün uslanýp, iðrenirsin
Sende Ýstanbul gibi, kirlenirsin
Temizliði çok ararsýn, sen ANKARA


Hoþçakal kocaþehir elveda sana
Gurbetlik çekmek çok zormuþ bana
Yüreðime açtýðýn kapanmaz yara
Söyle nasýl saracaksýn, söyle ANKARA

YýLDýRaY
Sosyal Medyada Paylaşın: