insan bir aðaç mý olmalýydý tek baþýna yoksa aðaçlýk mý dallarý birbirine kenetli
belki de bir orman olmalýydý düþünce yeþil kalkýnca maviyi gören istediðinde yaðmurlarý yaðdýrabilen rüzgarlar yapraklarýný dansettirken hep bir aðýzdan söylenen türküler gibi özgür ve hür...
insan bir su damlasý mý olmalýydý özünde bir damla su da olsa yoksa durgun göllerde bir düþünce mi sessiz sakin ve de aðýrdan...
belki de suyun içinde çaðlayana dönüþmeliydi azgýn akýntýlarla beraber
kendine baktýðýnda yürüdüðü düþündüðü ve bir resim fýrçasýnda birbirine deðen düþüncenin renkleriyle beraber yaþamayý öðrenmeliydi
ve bir aðaçtan nasýl orman olunmayý veya bir su damlasýndan nasýl deniz olunmayý belki de denizin içinde nasýl kaybolmayý
bence... yeþili ve maviyi alarak birde sevdayý takarak peþine ve süzerek içindeki çalkantýyý yeþilden maviye akan bakýr çalýðýnda düþüncelerle özüyle ve sözüyle insan önce insanlýðýný bulmalýydý...
Ýhsan Çaybaþý
Sosyal Medyada Paylaşın:
ihsan45 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.