Havş

Öyle öldürüyordum ki gözlerimi
her anýna bir þiir düþüyor ýþýklý alaylý ve gülünç
kandiller yanýp sönüyor burgaçlanýyor gök kuruyor deniz
kuruluyor sessiz kadýn buluþmalarý iki sözcük arasýna
devþiriliyor akþam üzerleri
eve dönerken yakasý gömleði sökük babalar ve oðullarý

Bu cumartesi ne yapacaksýn bizim mahallede
çöpler kediler ve zakkum çiçeklerinden geçip
kalenin yýkýk duvarlarýnda diþil taþlar yýðýlý
eril olanlarýnda kumsal bir derinlik

Diyarbakýr eskiden beri bizim oralý
avlularda tüneyen hiçbir kuþa yemlik deðilim ne yazýk

Öyle yaþatýyorum ki gözlerimi
çarþýlarýndan geçip köhne hanlarýnda soluklandýðým
el basýmý kitaplarýný tek, tek okþayýp küf kokulu bir mahzenin
eðilip su içmiyorum taþ tabanlý kilisede
orucum

Mum yakýp yeniden, yeniden söndürsün rüzgarýmda bir kýz
usul, usul Dicle’nin koynuna salýyorken perçemini
gün varýyor gecesine artýk beklenmeyenin

Hiçbir kulacýnda iz deðilim ne yazýk










Havþ: Kapalý avlu içe dönük hayat-
Sosyal Medyada Paylaşın: