ŞAİRİN ÖLÜMÜ

Yaðmur düþmemiþ tarlaya döndüm.
Çakýr gözlüm sen gittin gideli…
Volkan gibi kaynarken artýk söndüm.
Çakýr gözlüm sen gittin gideli…

Üstüne köprü kurdurdular, kuru çayýn.
Batýþýný sayamadým ne güneþin ne ayýn.
Yerini ne annen söyledi ne de dayýn.
Çakýr gözlüm sen gittin gideli…

Yazan kalemim elimden düþtü, kýrýldý.
Bu beyin seni düþünmekten yoruldu.
Sanki dünyada herkes bana darýldý.
Çakýr gözlüm sen gittin gideli…

Baktýðým her köþede senden bir hatýra,
Gel diye bez baðladým gördüðüm yatýra.
Sözcükler küsmüþ bana, dizilmiyor satýra.
Çakýr gözlüm sen gittin gideli…

Kimisi kara sevdalý diyor, kimisi deli.
Vallahi tutamýyorum senin olmayan eli.
Lal olmuþ söylemiyor Mehmet’in dili.
Çakýr gözlüm sen gittin gideli…


Seven mutlaka sevdiðine döner gelir.
Aþkýn kanununu yazanlar bunu iyi bilir.
Yaþayamaz þair, kalem susarsa ölür.
Çakýr gözlüm öldüm sen gittin gideli…


___Mehmet ASLAN_____
Sarayköy-01-09-2012


Sosyal Medyada Paylaşın: