KANILARIM

Yok bu uðraþýn bir sonu, imkansýz tarifi,
Her darbesi aðlatýr beni, hem yok hafifi,
Kafilesinden yoksun yolcu gibi bu baþým,
Yürürüm; ne içecek suyum var, ne aþým.
Korkudur yakamý sahiplenen ve vefadýr,
Bu Dünya’da tek dostum dehþetli cefadýr.
Kahýr yaraþmaz bana, sabretmek yaraþýr,
Yorgun ruhumu beden, bedeni rüzgar taþýr;
Bir rüzgar ki, menþesi hezeyanýn ortasý,
Bir rüzgar ki, meçhulün olmuþ vasýtasý.
Deruni bu mevzu, olmalý artýk sadedi,
Buna mani, kem gözlerin müthiþ hasedi.
Þeytan diyor ki: Düþ en fitnecisinin peþine,
Ýbret-i Alem diye, insaf etme biçare haline.
Ancak ben ne nefsi, ne Þeytan’ý dinlerim,
Her dem, ’sabýr’ diye inim inim inlerim.
Belki yok güzel geçmiþim, kepaze anýlarým,
Bu yüzdendir ki nicenizden hallidir kanýlarým.

Salih Duysak

Sosyal Medyada Paylaşın: