Kimsin? sorusuna verecek bir cevabýmýn olmamasý alýþýk olduðum bir durumdan daha çok beni kendimden iten bir soru cümlesiydi artýk.. Yorgun kelimelerin ardý sýra gelen kalabalýk baþ aðrýlarýnýn kabuk baðlamasý için bir çok nedeni yoktu. Üst üste gelen sýkýntýlarýn çaresizlikle kardeþliði uzun yýllara dayanmasý çok ilginçti aslýnda. Öyle ki dert deryasýn da biri bin para olan hayatlarýn peþinde koþan hayallerimizin kiracýsýydýk biz.. Öyle ki biz yalnýzlarý oynayacak kadar cesur iken yalnýzlýðýn býraktýðý sessizlikten çekinecek kadar korkak dýk.. Öyle ki biz hayattan saklanýp yorgan altýna saklanan bir çocuk misaliydik. Çocukluðumuza verdik gitti düþlerimizi.
Elif YýLmaz /01.10.2012/
Sosyal Medyada Paylaşın:
Eliff_Q Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.