bu güzel insanlar nereye gider böyle

doðdum, büyüdüm, aklým erdi derken
gurbetin çarkýna daldým henuz erken
sefaleti de tattým, daha çok gençken
bir ahu gözlüye tutuldum hiç yokken
bu güzel insanlar nereye gider böyle ...




sevginin yerine sevgisiylik de gördüm
bitmez tükenmez umutlarýmla söndüm
tutuldu yollarým ölümlerden de döndüm
kaç kez yar uðruna uykularýmý böldüm
bu güzel insanlar nereye gider böyle ...




tanýdýðýmda bir çiçekci dükkanýndaydý
buket buket taç yapýp çiçekleri sarardý
sevgiyle dolu yüreði, deli gibi çarpardý
hep o yaþamak istediði hayatý anlatýrdý
bu güzel insanlar nereye gider böyle ...




çiçeklere su verirdi gün doðarken
hayata sýkýca tutunmuþtu, aðlarken
bir gün ecel alacaklý çýktý erkenden
yüzü hep gülerdi, güller içindeyken
bu güzel insanlar nereye gider böyle ...



parayla, pulla olmazdý hiç iþi
tek hazinesi insan sevgisiydi
onu anar tüm dostlarýn hepsi
en çok da orkideleri severdi
bu güzel insanlar nereye gider böyle ...




rahmetli çiçekçi ismail abinin anýsýna...

















Sosyal Medyada Paylaşın: