Özledim desem...

üzerime örttüm gecenin siyahýný
sen yoktun, bahçesi talan olmuþ sinemde
neyin savaþýna hazýrlýktý
zaten kaybetmiþtim
düzene ayak diremekte gönlüm
döner de beraber yürürüz diye
bazen korkuyorum
sözlerin ve gözlerinden
neden mi?
konuþursa sevdama bir ok saplanýr diye
anlamýný yitirmekte yaþam bile
ben kaybettim sanýrým
gel diyesim var
gel ki
özgürlüðümün mihmanýna boyun eðeyim
gel ki
Dicle’nin suyunda arýnayým
sýrrýný saklarým, korkma!
þahitlik ettirmem geceyi gündüze
korkarým sensizlikten
ya temelli gittiysen
gözlerine bakarým sessizce
kimseler görmeden.
ne kadar da
geceye benziyordu.

hayâlim yarým kalmasýn diye
örtüyü hiç aralamadým bilesin
yüreðime bir ateþ düþmüþ de
sebebi sormaz yâr.
sensiz geçen zaman
Araf’la Mina arasýnda kayýp.
yalvarmak çare deðil,
senin aymazlýðýna.
ölüm kadar yakýn
gelmiyecek kadar uzaksýn
isyan etmiyor dilim
Züleyha’nýýn terennümü gibi
bilirim ki korkarsýn,
aykýrýyým dünyana.
bugün seni çok özledim
beyaz yürekli adam
sesin ömrüme nefesti
duyabilseydim eðer.
bir selam versen de
baykuþlar uçup gitse
evimin çatýsýndan
daðýldým her yaným kan u revan.
merhem ol yaralarýma!
gece ölüm sessizliðinde inlemekte
hayâllerim savaþ meydaný gibi
ateþ ve kül...




Sermin Çýnar/Ýzmir




Sosyal Medyada Paylaşın: