De

içi dolmalý yalnýzlýðýn
annesini dargýn býrakan bebeler gibi
buruk tatlarla yaklaþmalý aðaçlara
samimi aþklar ardýndayýz
ne yazýk iklimsiz
kabuslar erken bitsin diye
sabaha yakýn uykulu
gün ortasý öykülerine hazýrlýksýz
kýþ olsun diyorum düþ gelinciðimin sonu
gerçeðimde resimsizim
anýsýz
konusu öyküsüzlükten sýzýlarla kaplý
bulutlarý tek baþýna izlemekle sýnýrlý
ayrýlýðý...

toprakla ne zaman barýþýrsam barýþayým
gözlerini yerli yersiz yumuþuna küs gideceðim
saçlarýn tütsülü ömrümü gizledim
fýsýltýsýndan aldanmalarýn
þimdi kývýlcým kývýlcým sözcüklerle
geçiyor rüzgarlar sessizliðimden
yaðmurun kimsesizliðimden kuþkusu geçti
gökkuþaðýna tutkunluðu bölüþülmemiþ renklerimin
sahil akþamlarýnýn yýldýzlarýyla
yarýþmýyor ýþýklarým
demek þimdi sýradanca toprakla barýþacaðým
gidiþini tek yurdum bilmiþtim
demek tek giden benmiþim...

tutunduðum pastýrma yazlarýydýn belki
uzayýp kaybolan çizgilerin noktalanýþý
heveslerimi taze tutan gün nazýydýn
savurgan bekletmelerinde
tutumlu akþamlarýmý býraktýðým
yarým yamalak bol sotalý güzlerini
sohbetsiz balkonlarda geçirdiðim
iki gününün arasýnda bile tüm ömrü olduðum
tutunduðum belkilerin de belkisiydin belki de
belki...



kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: