KADIN
Yýllar yýlý içinde koca bir sevgi
Yýðýný biriktirdi bu kadýn
Hep almadan vermeyi öðrendi
Hep sevilmeden sevmeyi bildi
Bir kere bile kendisi için bir þey yapmamýþtý
Bugüne dek.........
Kimse sormamýþtý ona hayallerini
Neyi sever, ne isterdi yüreciði
Korkularý neydi, ya istemedikleri
Kendini bildi bileli hep baþkalarý vardý
Ondan önce gelen hayatta
Bir kez bile kendine ait bir aný olmadý
Baþkalarýnýn yaþamlarýndaki zamanlara
Endeksliydi o.............
Yalnýz kalabildiði, kendinle baþbaþa olabildiði
Dakikalar en büyük hazinesiydi kadýnýn
Keþke diyordu keþke çekip gidebilsem
Zaman zaman çýldýrasý gelse de
Onun çýldýrmaya bile hakký yoktu
Bir oðul vardý ona muhtaç masum
Küçük bir oðul vardý onu tutan
Yaþamla arasýnda küçüçük bir bað
Koparmayý düþündü kadýn zaman zaman
Neden yaþadýðýný bile bilmiyordu
Sadece yaþamak zorunluluðunu hissediyordu o kadar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.