Þirâze
Sussun gece
Iþýklar sussun
Þehir sussun Þirâze
Yalvarýrým sen susma!
Bu sessizlik Þirâze
Düþ kýrýðý anýlarýma sürüklüyor beni
Düþüyorum, dizlerim…
Konuþuyorum, dillerim kan revan.
Konuþ Þirâze!
Kurtar beni anýlarýmdan!
Suskunluðun Þirâze
Küçük adamlarýn gölgesinde yiten çocukluðuma sürüklüyor beni
Satýr satýr aðlýyorum yazdýkça
Konuþ Þirâze konuþ
Kurtar beni çocukluðumdan!
Susuyorsun ya Þirâze
Yüz buluyor arsýz yalnýzlýðým
Karanlýkla eþ olup aklýmý alýyorlar baþýmdan
Kör bir meczup oluyorum
Korkuyorum
Konuþ Þirâze
Kurtar beni yalnýzlýðýmdan
Susuyorsun
Ömrüm yitiyor takvimlerden
Susuyorsun
Þehrimde martýlar can veriyor
Sen susunca mevsim sonbahar oluyor
Konuþ Þirâze
Eylüle inat konuþ,
Konuþ ki;
Mevsim dönmeden kýþa
Bahar deðsin saçlarýma…