de
ANLADIM Kİ
Yaþam güzergâhýnda ilerliyordum
Önümü hiç görmeden, ilerliyordum...
Adýmlarým oldukça yavaþtý ki hep gerideydim,
Yetiþemiyordum onlara, onlar gibi olmaya...
Her geçen zamaným, suçluymuþum gibi bakýyordu.
Korkak gibi kaçýyordum zamandan,
Anladým ki ayrýlma vakti gelmiþ bu limandan,
Yapmam gereken vedasýz, tek kiþilik bilet.
Gideceðim yerde herkesten faklý mý olmak?
Yoksa ayný mý olmak?
Düþüneceðim tek þey bu mu olmalý?
Ya da cevapsýz sorular mý?
Gittim, uzaklardayým ne deðiþti ki?
Benliðim mi, etrafýmdakiler mi yoksa düþünceler mi?
Anladým ki zamanýn bana öðreteceði çok þey var,
Sabýr, dilemem gereken ilk þeymiþ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.