ký
Nefesinde Yanmakmış Özlem
Gidiþinle günler geceye döndü
Baykuþ olup dala konmakmýþ özlem
Sevginle parlayan yýldýzlar söndü
Sesinle tutuþup yanmakmýþ özlem
Yokluðun bir ateþ baðrýmda yanar
Andýkça adýný dudaðým donar
Açtýðýn yaralar durmadan kanar
Acýya bal diye banmakmýþ özlem
Uykular terk etti kapanmaz gözler
Ne desen kâr etmez tükendi sözler
Laf anlamaz gönlüm aþkýný özler
Her gece adýný anmakmýþ özlem
Rüzgâr gibi estin asla dinmedin
Ýçimde yanansýn bil ki sönmedin
Elbet bir gün diye, gittin dönmedin
Verilen sözlere kanmakmýþ özlem
Sevgim öyle büyük þahittir daðlar
Düþerim çöllere yüreðim aðlar
Gülüþünü arar gül dolu baðlar
Gökte güneþi sen sanmakmýþ özlem
Hadi dön gel artýk güneþi getir
Ýstersen kalbime dikenler batýr
Bulut’um derim ki þu kini bitir
Harlayýp yanarken sönmekmiþ özlem
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.