Mor Renk...

Mor rengini,
yeþil çimlere çaldým…

dolu dolu yaðan,
gözlerinle bakmýyorsun artýk gözlerime…

gölgen yansýyor güneþime,
ay ise daha bi( r ) karanlýk yüreðimde…

sýra sýra kelimeleri,
pesin sýra býrakýyorum…
en unutulmuþ alfabeleri seçiyorum seninle konuþurken,
kimse bilmesin diye…

hayallerimi yerlere çalýyorum,
saklýyorum yeri göðe,
göðü yere…

ardýnda,
ayrýlýk dolu bir bakýþ býrakýyorum,
yüreðimin imparatorluðu yerle bir…

sevmiyorum artýk koþmayý,
nefret ediyorum aðýr aksak yasamayý…

heyecan dolu tümceler heybemde yok artýk,
býrakýlacaklarý günün bekleyiþinde…

bir cinayet yakalýyorum deyiþlerinde,
mezarsýz bir kimsesizden bahsediyorsun…
anlýyorum,
bu benim…
senin bana mezar olan gözlerin…

karanlýklarla yüklü (bir) þehre sýðýnýyorum,
siniyorum duvar dibi düþlerine…
burada þafak alamýyor gündüzü,
gecenin böðründen hançerle…

sol yanýmdan volkanlar patlýyor,
kurmalý bir saat gibi yaþam…
önce kur,
sonra yaþa…

peki sonu?

sensizlikle yýkanmýþ,
sessizlik senfonisi eþliðinde bir ölüm…


Birkan SUCAKLI
15/11/2007
Sosyal Medyada Paylaşın: