Az önce bir turnanýn kanadýna dokundu! Sandý ki uçacaktýr onun ile birlikte! Az sonra minareden salâsý mý okundu? Kendi adý mý vardý dinlediði kimlikte?
Birileri diyordu “Mevtanýn adýný yaz Hazýrla yolculuða, ak pak eyle yýkayýp Giydir son elbiseyi, gül suyu da dök biraz Bir de Fatiha oku kula sevaptýr sayýp”
Baþka bir ses deyince “Götürelim yerine Kokmasýn, çürümesin!" Düðümlendi sinesi Bu ben deðilimdir diyecekti birine Gel gör ki nasýl desin? Kilitlenmiþ çenesi!
Anlayýnca, yolculuk son denen baþlangýca Hayalinde canlandý iþlediði günahlar Alýcý kuþlar kondu fikrindeki ardýca Þakýyarak dediler “Fayda etmez eyvahlar”
Dedi “Ah! Hayatýmýn tekrarý olsa keþke Yaptýðýmý yapmasam, yapmadýðýmý yapsam Ve uymayýp nefsime, bakmasam aþka meþke Yalnýzca iman edip Allah yoluna sapsam”
Fakat iþ iþten geçmiþ, dost elinde kürekler Atýlan topraklarla gerçeklere büründü Baktý tüm gözler yaþlý, kahrediyor yürekler Dedi “Hepsi faydasýz, yolun sonu göründü!”
Ve cemaat daðýldý kul kaldý bir baþýna Evi eþi çocuðu el salladý uzaktan Toprak yumuþamadý acýyýp gözyaþýna Anladý ki dönüþ yok, indiði son duraktan
Þiir elbet tahmini, doðruyu Allah bilir Þairin anlattýðý, ölüm muhakkak vardýr! Der ki “ Kul düþünürse, ne artar, ne eksilir? Ve neler, kul olanýn ahretine tek kârdýr?
27 EYLÜL 2012 PERÞEMBE
ÝHSAN TURHAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
İhsan TURHAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.