KORKUYU EVLAT EDİNMİŞ

Her türlü hileye sýðýndým
Gücümü tüketerek,

Düzen kuramadýðým
Duygularým yüzünden.

Felaket öncesi
Kanýmda pýhtýlaþan öfke,
Þansýmý yarýlarken.

Ýçimde zamana karþý
Yavaþ, yavaþ
Kýrýldýðýmý hissettim.

Göz doyurumluðu
Küçük dokunuþlar,
Haylaz ruhumla oynaþýrken,

Yaþamý alma gayreti
Yanlýþ adreslerde küllenmiþ.

Salyasý akan
Aç kurtlar gibi.

Azap bahçelerinde
Ýman dileyen,
Zevk tüccarlarýna
Esnemiþ hayat,

Bana neden
Kafa tutmak ister.

Yumruðumu sinirle sýktýðým zaman mý
Beni mest etmeye çalýþacak.

Günah kabýný doldurup
Sirk maymunlarý
Gibi oynadýðým
Bu sokaklar artýk
Eski muhabbetten çok uzak düþmüþ,

Asaletli vicdan sahibi olmak için
Ne yapmalýyým ?


Çaresizim;

Yalancý iltifatlardan
Özüme damlayan
Keþmekeþ, cýlýz cesaretler-den dolayý,

Ve bir gün;

Bükülmüþ kanatlarýmdan
Bütün yalanlar dökülürken

Söyleyin yüreði korkuyla þiþmiþ
Ruhumun ardýnda
Kim kalacak benimle.

Bu Þairi anlayýn ne olur.

Tenimde dönüp dolaþan
Büyük kuvvetin izleri
Topladýðým hayatý taþýrken

Yakýlmýþ fenerin ucunda
Titreyerek yürüyen
Günahlý nefesim,

Tanrýya nasýl hesap verecek
Baþýný önüne eðmeden.

Anladým ;

Yaþam, aslýnda
Korkuyu evlat edinmiþ
Acýdan baþka hiç birþey deðil.


AÐLAYAN NÝSAN





Sosyal Medyada Paylaşın: