Üstü açık hece

Âh efendim, çok yalnýzým , tabiri caizse kendimi bir yerlerde unutmuþ gibiyim ...
Ýzninizle harflerimi boðazýmdan söküp bir kenara koyacaðým ve sizinle gönülden konuþacaðým ...

Can/sýzým, bedenini bu dünyada unutmuþ garip bir ruh gibiyim ...
Utancýmdan bir karýþ topraða gömdüm sesimi..

Aklý bir karýþ havada heveslerim,
Karþýnýzdayým yalýn halimle.

Son/sözüm,
S/onsuzum,
Sessizim ..!

Siz, âh etmeyi bir vazgeçiþ olarak mý bilirsiniz ..?
Ne çok öldü eteðinizde heveslerim âh bir bilseniz?
Âf, Hasretinize talip âgâh’ý nazarken dil , yok olma pahasýna razýyým içimi ömrünüze dökmeye ...
Gelsenedir bekliyorum Rýzanýzý, sýratýnýzdan geçmek ufsunlu bir dua
Hûlasa; Cümlelerim birer nabýz aðrýsý,
Hüdâ’nýn yolundayým avcumda kirlenmiþ harflerimle ...
Ey, Sevgimin öksüz kýlýnmýþ yaný, yansýzým merkezinizde .
Sustunuz, sonra sesiniz kulaðýmdan düþtü ...
Bastý avazýný gece ...

O’ ki, sallýyor kucaðýnda beþ vakit zifrin maþuklarýný .
Üstü açýk hece , üþüyor sol yanýma iþlediðiniz tek cümle ...
Korkmayýn, tek damla hâl düþürmedim içinizde çöreklenen kuþkuya.
Dört yanýmý hissisleþtirdim mikâdýnýzda.

Sizleyim,
Sizinim,
Sizsizim ...

Otuzüç alemi dizdim ipime, hasretinizi çekiyorum ...
döküyorum içimi , içini çekiyor müheymin melekleri,
çektim elimi kendimden ...
çekti elini ölüm ...
Âf, âf, âf ...

Gökhan Yalçýn
Sosyal Medyada Paylaşın: