Gönül daðý boran oldu oy aman! Can evine ateþ düþtü ansýzýn. Þimdi türkülerle hüzünlü zaman. Kýrýldý telleri efsane sazýn.
Ölüm mü zor ayrýlýk mý bilinmez. Ýkisi uç verir zorlu aðrýda. “Neþet” bir ekoldür gayrý silinmez. Sözü gönüldendir yâre çaðrýda.
Eceldir kapýyý çalan bu eylül. Türkülerde gayda hüzün týnýlý. Naðmeler tükendi soldu artýk gül. Öksüz kalan saz da söz de kaygýlý.
Türkülerdir Türk’ün özü nefesi. Ömürler tükenir türküler solmaz. Yürekler titretir türkünün sesi. Türk atsýz pusatsýz türküsüz olmaz.
Usta mezarýnda sen rahat uyu. Karacoðlan komþun Emrah yaranýn. Türkü uykusuz kor gözde uykuyu. Sýrrýný o saklar gönül yaranýn… Ankara, 26.09.2012 Ý.K
Sosyal Medyada Paylaşın:
zakir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.