Yakamoz Yağmuru

Bir ceylanýn gözündeki hüzündün sen.
Yüreðime yaðdýn alaca karanlýk biterken.
Yalçýn kayalarýn arasýndan geçerken.
Kurþundun ansýzýn ciðerime iþleyen.

Ortalýk aðarýrken ellerin gibi.
Gözlerindi bana uzaklardan gel diyen.
Gülümsüyordun eflatun bakýþlarýnla.
Eflatun renkli bahçelerden.

Üç beþ nöbetinde iþlediðim vukuattýn.
Hiç kimse bilmeden seni düþlerken.
Kaç kez geçtim hayallerimde,
Evinin önünden mahallenizden.

Eleðimsaðmalara ýsmarlardým,
Her yaðmurdan sonra.
Erguvan bakýþlarýný getirmezlerdi.
Benim bu minval üzere ömür tükettiðimi,
Sen de bilmezdin, þarkýlar da bilmezdi.

Papatyalar aðlardý, sisli akþamlarda.
Yollara düþerdi yüreðim.
Ceylan gözündeki hüznü arardý.
Yaðmurlarla düþen ceylan bakýþlarýnda.
Sensiz bir gün daha batardý.
Yakamoz esiri gölgeleri sevdamýn.
Bir ceylan gözünde hüzün hüzün parlardý.
Ankara,15.11.2007 Ýbrahim Kilik

Sosyal Medyada Paylaşın: