ne çabuk geldi veda zamaný diyordu
giderken hüzün doluydu bakýþlarýn
kanun böyle neylersin
hem senin
üzülmeye hakkýn yok zerre kadar
unutma sen de
beyazlar içinde kanatlarýný çýrpmýþtýn
hani sormuþtun ya
tanýyor musun diye bana elini uzataný
yaramý deþtin be can
görmedin mi
piþmanlýðýný saklamýþtý ufukta
gezgindi sevdanýn miladýna
dalgýn hallerinin bir sebebi vardý
sen yabancýydýn o çaðlarýma
haklýsýn, duyamazsýn elbet
masum duygularýmýn feryadýný
öyle bir tesadüf ki bu
iþte yine
aylardan eylül, mevsimlerden hazan
giz dolu hatýralarýmda
suyu kaçmýþ taneler ayazý bekliyor
güneþe hasret pýnar, mahzenlerde saklanýyor
sesi yankýlanýrken daðlarýmdan
avuçlarým ister istemez semaya dönüyor
þen meclisin orta yerinde
aðlamak istiyorum þu an
baþarmak ne mümkün
utanýyorum yüzlerinde gül açanlardan
24.09.2012-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.