Bî-mânâ olmuþ gürûh, müsebbibi muamma.
Beden ruh’tan bihaber, ruh çekiyorken çile,
Riyakârlýk diz boyu, Müslüman’ým der amma,
Mümin’e haç takýyor, namert kula bak hele!
Del olmuþ ümmeti þah, akýl kalmamýþ serde.
Yalanla beslenen dil, derman olur mu derde?
Merhamet mi ararsýn, kuzu teslimken kurda,
Salya sümük akýyor, zehri dile bak hele!
Bitti meþk-i terennüm, mâþuka bülbül suskun.
Tarumar bað-ý gülþen, bað ile baðban küskün,
Hoyrat gül yad bülbüle, dil-i hançeri keskin,
Gülþen bühtan kokuyor, sahte güle bak hele!
Zulme alkýþ tutuyor, mütehayyir’ken beþer.
Aðlamakta Çeþm-i Mest, küle gözyaþý düþer,
Anka’yý bilmez zahir, kül doðuruyorken þer,
Közde umut yakýyor, hain küle bak hele!
Çâr nâçâr benî Âdem, ufku sarmýþ karanlýk.
Suskun dergâh-ý Âlem, yaþananlar hep anlýk,
Ruz-u mahþer mi acep, kefenlenmiþ insanlýk,
Musalladan kalkýyor, kolsuz sala bak hele!
Saklý Düþlerim .______ Eylül 2012 Bursa