NAFTALİN KOKUSU

ateþ böcekleri uykuda
karanlýða gömülüyordu þehir
sere serpe çiseliyor yaðmur
dilimde adýný koyamadýðým uyuþukluk
sýðamazdým
daralýrdý þehir
kaldýrýmlara tutunurken ayak sesin
kayýp giderdi aklým

yine ayný ses geceyi delen
çýldýrtacak beni
zihnimin kiremitlerinde yuvarlanan bu damlalar

nefsimizi kutsarken yaðmurlar
el sallardýk göçmen kuþlarýn gidiþlerine
onlar kadar göçebe olduðumuzu
ne kadar geç anladýk

bacaklarýmýzý vuran hastalýklý kurþunlarýn
tazeyken acýsý
yeni vurgunlar ýsmarladýk

saçlarýn savurgan
savunmasýz
üþürken avuçlarýmýn boþluðunda
cýlýz rüzgarlar tarardý
sýzlanýrdým

düþ biçerdik þarabýn kýzýlýnda
bardak bardak içerken tan yerini
daralýrdý yollar
kendi çýkmazlarýmýza aðlardýk
çýkmaz sokaklarda

hýnca hýnç dolu gözyaþlarým
takýlýrken fesleðen kokulu elbiselerin yakasýna
bölük pörçük günlerin
yaban düþmüþtü ellerin
bilinmezliðimdi meselalar
son dualarýmdý.
üstüme devrilen dudaklarýn
atýk benzimde üþürken
kurþun-i bir yorgunluk
sancý sancý kesilen damarlarýmda
yokluðundu ecel
ve sessizliðim


kesintisizdi salalar
ateþler yürürdü þairlerin mýsralarýnda


üþüyordu
ellerimden giderken þiir kokulu ellerin
daðýlmýþtým
gözlerimden þiirler içerken güvercinler
saçlarýndan asýlýyordum
ölüm
seni hatýrlatan
tek gerçeðim

sakýn üzülme
saçma sapan düþler deyi ver gitsin iþte
deliliðime ver bu þiiri

tik tak, tik tak
saatler,
iflah olmuyor zaman,

artýk
ýsmarlama yaðmurlar yaðýyor þehrime
düþlerimde kirli bir eylül sonrasý
baþý boþ bakýyor yastýðýn yüzüme

bil ki bir gün gelecek
güz deðecek satýrlarýna
þairlerin satýrlarýndan
þiirler çalacaksýn
sesim dolanýrken omuzlarýna
döküleceksin aklýnýn sapaðýndan
çýldýrtacaksýn þarkýlarý

kokunu ararken avuç aralýklarýmda
sabret diyeceksin
sabret
bitecek
dayan
bir arpa boyu yürüdüðüm yollar
varamadýðým sen
naftalin kokulu günler
ve sonrasý
dayan iþte dayan
inceldiði yerden bir aþk kopacak

Sosyal Medyada Paylaşın: