Tek Gözlü Bir Ölüm

eski kýþ gün batýmlarýný özlemek gibiydi
gölgemde sesini aradýðým habersiz yaðmurlarda
umudu aldatmak düþlerimden akþama bulaþýrdý
her þeyin arasýnda kalmýþlýk daha da sessizleþirdi
ama bu ikimizde deðildik...

bilinmezliðin kirli sokaklarýnda baþým öne eðik dolaþýrken
caddelerle dertleþirdim o duman þu sis demeden
hiç paylaþýlmamýþ konuþulmamýþ
görüþülmemiþ anlaþýlmamýþ konulardam dem vururdum
ve evlerin iri gözleri geceye hazýrlanýrken
ince fikirli öyküleri ben yazardým herkeslerin yerine
bir sonraki ömürlerine sevgilerin...

bakýþlarýn içimde kýrýlan pencerelerde kaybolurdu ya
bilmem sen hiç anladýn mý ya da kaç kez anladýn
okullarý daðýlýrdý bekleyiþlerimin
aðlayýþýmýn mahallelerinde sokak lambalarý sönerdi
þiir kitaplarýnda bile unutulmuþ yalnýzlýðýmla giderdim
bir yerlerde bir kapý açýlsýn isterdim
birileri birilerine sýrf sevgiden gülümsesin
yenilenen bir umutla bir çocuk öpücüklere boðulsun
sonrasý isterse yalnýz ben gittiðimle kalayým...

nedense güz yakýnlýklarýna daha çok çalýþýrdý aklým
ve yine nedense kýyý kentlerine benzetirdim
en acýsýndan da olsa sevgime konulan bütün uzaklýklarý
üþümek sarýsýnda geçen bu çabanýn adýný hayat koysun istedim
bilemezdim bir ömür süreceðini anlamlandýramadýðým ayrýlýðýmýzýn
bir yanda tek gözlü bir ölüm
diðer yanda tarihsizliði bütün yanyana geliþlerin
günün son aydýnlýðýný dinlemeye düþtü iþimiz...





kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: