þiir yapmalý kül daðlarýndan adet sancýsý çeken yýldýzlardan toplama kampý yalnýzlýklarýn yanan zýlgýtlarýndan
göðü gördüm kuþ uçmaz, bulut geçmez yaðmur yaðar mý bilinmez bolca kan sabunlasam havayý temizlenir mi utanmazlýk kirliliði dünya unuttum komasýndan çýkar mý insanlýk
uykusu kaçan Eylül hopladý içimde zannettim ki dünya devrildi, devrilecek ölmüþ gibi yaptým (ölmüþ gibi yaptýk) ney’di etimi çimdikleyen kimseciklerin olmadýðý azalmak sokaklarý boþaltmýþ ürküttüldüm döküldü kalbimden þarap hiçlendim hiç kýrýklarým omuz silkti, dudak büzdü rivayetmiþ aþk vefaya vakit yok kahretsin, her þey biraz yokluk derdim var diyor, baþka bir þey demiyor umut gecenin yaveri biraz herkes daralan ömürlerin, kasketi, kasvete eðik yazgýnýn sesiyle ayný dilde aðlarken bir halk þarkýlarýn bile vurulduðunu duydum bir sis kaplamýþ memleketi, kapkara buðday berraklýðý susturulmuþ bir tarlanýn ýssýzlýðý boylu poslu bir körebe alay ediyor körlüðümüzle
kuru gürültüler sesimi söndürdü sustukça ateþ terledi içimde iyimserlik aðacým döktü yapraklarýný çaresizliðim sonsuzluk yaþýnda aþk öfkeyi dahi onaramýyorsa bana bir fayton akþamý bulun yolculuðum bir düþün yokuþuna
gitmeyi sevmeyen güneþ gibi bakayým yüzünüze
...
rüyalarýmý unutmak için doðmadým ki ben.
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.