MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

HANGİ NEMRUT BAŞINI EĞMEDİ Kİ?
Şaban Aktaş (Homerotik)

HANGİ NEMRUT BAŞINI EĞMEDİ Kİ?




düþüm gerçek ile mayalanmýþ
cehennemde oyalanmýþým,
fýrtýna, heyelan, sel baskýný
fay hatlarýnda kýrýlmalar
püskürmesi volkanlarýn
en büyük yýkýmlarýn ardýndan
sessiz cennetindeyim dünyanýn


aþk,
biteviye kendisiyle konuþmaktý,
þimdi susmak kaldý geriye!
elma, ayva, nar
menekþenin morundan
gülün alýna kadar
ne istersen bu bahçede var;
yalnýz koparmak yasak dalýndan
cinlerim yaný/baþýmda
emrimdeler her an;
dilediðimde
havalandýrýp seni heman
indirirler gözümün önüne;
kalmamýþsa farký sanrýdan
ne dilenir ki baþka Tanrý’dan?!


iþte þimdi Tanrý’nýn öldüðü an!


sessizliðin içinde bir ses;
düþünüyorum hâlâ
yokluðun cehennemi
varlýðýn cenneti
yaþýyorsam, aþk her nefes!


legalitenin
illegaliteye dönüþtüðü
aþkýn ilkesinde yitirdim,
ülkesinde buldum seni!


ak’la ziyan esintilerle
aþk yaðýyordu dünyaya,
kimi havaya
kimi suya
kimi güneþe bakýyor
kimi yýldýza ay’a
ýþýðýn bir sahibi var
hemhal oldum araya araya!


ey sevgili
yüreklere ýþýk serp
kurtar dünyayý ölümden;
ne kadar çok yalancý
ne kadar çok riyakâr
iþin kolayýna kaçmadan
aþkla yüreðini kim yakar?!


-II-

musibet adamlar tutmuþ tepeleri
musibet yaðýyor tepemize
çýkýp geceleri inlerinden
hayaletlerce uçuþuyor
kan emici vampirler
makinalý tüfek tarakalarýyla
üstümüzden geçiyor izli mermiler


aðýz dolusu kan
sinir dolusu nefret
sýnýr boylarýnca ateþ!
oysa hiçbir kutsal kitap
’öldür!’ diye yazmaz
Allah’sýz bu adamlar
Allah varsa niye bunlar?!


-III-


ey insanoðlu
sen istersen kapanýr bu yara
yoksa kanar durur
’ne ararsan kendinde ara!’
kim suçlu, kim suçsuz
kim haksýz , kim haklý
görüyorsun iþte
adalet güçlünün(!) elinde
terazisi dilinde saklý(!)


asla kendini küçümseme,
sen ki halksýn,
zalimin bir eli varsa
senin milyon elin var
sayalým;
beylerin sayýsý belli,
halktan yana elller
hele bir kalksýn;
halk demek hak demek
haktan güçlü yok demek;
hangi Nemrut eðmedi ki baþýný?!
sanmasýn ki Sultan
yýkýlmaz kalesi var, burcu var
gündüzler beylerin ise
geceler garibin;
gündüzün geceye borcu var!


düþüm gerçek ile mayalanmýþ
cehennemde oyalanmýþým
sessiz cennet,
bu yasak meyveler bize yaramaz;
kalk gidelim
aþkla ateþin sonuna kadar!


Þaban AKTAÞ
21.09.2012

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.