Efkâr savalým diyor, içimdeki þuh bir ses! “Tut elimi ya Rab tut,” beni bana býrakma. Gönül serencamýnda, oynanan oyun enfes. “Olsan su gibi aziz” Yar! Gönlüme hiç akma. Düþüp kýrýlýr mý ki? Kalbim sýrçalý kafes. Serdeki deli boran, nerden eseceksen es.
Çýðlýklar atmalýyým, çýktýðýnca avazým! Kim bilir belki; bir gün yol verir yüce daðlar. Gün geceye gebedir hükümsüzse cevazým. Ancak o gün tükenir, yar sebepsizce aðlar. Boy vermiyor bahçemde, ektiðim yeþil mazým! Aðlamak mýdýr Rabbim, benim de alýn yazým?
Heyhat hey! Bir anlýk mý? Yârin kalpten çýkýþý. Umuda gebelikmiþ, gönlümü de yakan har. Bitmeli artýk gönlün kör sevdaya akýþý. Hak yolunda esirim, çýk-git gönlümden dildar. Dokumalýyým kalbe, ilmek, ilmek nakýþý. Bu son olmalý Rabbim; aþkýn teni yakýþý.
Belki nemli gözlerin, bakmayacak arkamdan. El çektim gidiyorum, dünya hep bahaneymiþ. Azrail “gel, gel” derken, düþ artýk düþ yakamdan. Yunusun ocaðýnda, yanmaksa þahaneymiþ. Kýl aldýrmazdým ki hiç, geçilmezdi cakamdan! Nasýl yüz çevirmiþim, yücede bir makamdan?
Ahmet Yaðýz ALTUNEL 30 Aðustos 2012-Seydiþehir/Konya Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Yağız Altunel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.