OLMAYINCA OLMUYOR...!

Yetim bir çocuðum yokluklarýnda,
Hasretlik gül’ümü solduramadý.
Etrafýmýz çalý diken dolsada,
Hiç bir þey yerini dolduramadý...!

...Ne sol yaným kaldý ne sað yan kaldý,
Bir gece saçlarým ak ile doldu.
Gören gözlerim kör dilim lâl oldu,
Kalem arzuhalim anlatamadý..!

Viran edip gittin gönül diyarým,
Ölçüyü kaçýrdým þaþtý ayarým.
Ateþsiz alevsiz tüttü efkârým,
Yeller esti külüm daðýtamadý..!

Her zerre külümden yine sen doðdu,
Büyüdü boy verdi bir fidan oldu.
Bu hikaye bizim herkes okudu,
Kalp gözü kör olan anlayamadý...!

Oy canom bir sana fayda etmedi,
Yandý piþti gönül yine yetmedi.
Çekeceðim varmýþ çilem bitmedi,
Ýnsaf eyle dedi duyuramadý...!

Yar’in bir gözü kör bir kulak saðýr,
Duymaz görmez ise baðýr ha baðýr.
Yüreði taþ kesmiþ bu hal bu tavýr,
Gideceði yönü bulduramadý..!

TÝRYAKÝ sonunda baktý olmuyor,
Didindi uðraþtý giden gelmiyor.
Mevla izin ruhsatýný vermiyor,
Vermesede Yar’dan soðutamadý...!!

22. Eylül 2012
12.05
Ýstanbul

Sosyal Medyada Paylaşın: