Gece, kabir gibi sessiz olur bazen Kuþ sesleri uçar göðe doðru Ýnsan uðultularý gizlenir yeryüzüne Ayak sesleri uykuya dalar Sakinliðin gözleri kaplar gecenin ufkunu Karanlýðýn gölgeleri gezinir, sokaklarýn ýssýz yollarýnda
Evler serilir, insanoðlunun üstüne Komþu, düþman, kardeþ, sevgili.. Her yürek, bir “hane” kapar gelir geceye Haneler ki, kimi rengarenk, kimi solgun ve berrak Kimi aðlar sabaha Kimi derman saklar güne
Göðün altýndan sessiz geçen gece … Serilmiþ yorgan misalidir, Hâlden hâle bürünmüþ hâllere.
Uyku sesi yayýlýr her tarafa Sarhoþ bir uyku sesi.. Alamazsýn kendinden seni… Emsalsiz, çocuk uykusu Bir nefeste can Bir umutta dua
Gece geçer göz kapaklarýndan, Sessizce, Usul usul, Mýþýl mýþýl..
21:43 15 Eylül Cumartesi
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özlem Maria Zafer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.