bu bir kış soluğu

ve karþý daðýn yamacýna
çöreklenen bulutlar
okþamadan yanaðýmý
öyle serin, uzaktan baktýlar
bilmem neden...

bazen kýþ mevsimlerinde
yalnýz kalýrým
titreyerek penceresinden gözlerin
bakarým öyle uzak diyarlara
içimde ruhum demlenir...

bir semaverin buharýna hasretmiþim,
bedenimden tüten
bu yalnýzlýðýn kokusunu
yoksa
bir tek ben mi bilirim...

yüreðimin kuzeyinde karakýþlar
güneyinde
yeþil yemyeþil çayýrlar
bitmeyen dönencesinde hayatýn
dört mevsim seçtim kendime...

açýk penceresinden
ruhuma sarýlan karayel
neden bu kadar þefkatli
içimden geçenleri bilmem
ben sana nasýl anlatabilirim...

21.09.2012


Sosyal Medyada Paylaşın: