REİS BEY

Sallan seyip gezer iken görmüþtüm,
Bakýþý baðrýmý deldi Reis bey.
Gözüne bakýp da hayâl kurmuþtum.
Vallah alttan alttan güldü Reis bey.


Yüzüne gül konmuþ onbeþli yýldan,
Gerdan kýrýp gezer savurur belden,
Gözüme göz atýp dönünce yoldan.
Görünmez gönlümü çaldý Reis bey.


Devrilip ardýna izine sýðdým.
Yaklaþtým yanýna boynumu eðdim.
Elimden tutunca gürleyip yaðdým.
Kanýmý dondurdu, aldý Reis bey.


Ora bura derken geldik bir yere.
Durmuyor ki içim sabrýmý vere.
Orada birlikte olduk bir kere.
Bu þeytan aklýmý çeldi Reis bey.


Sanký O Aslý’ ydý, ben de Kerem’ i,
Þu cemâli varya yaktý çýramý,
Düþünecek hâlmi kaldý haramý,
Aðzý þeker, dudak baldý Reis bey.


Baþýmýz dik olsun diye komþuya ele,
Evlenmiþtik imam nikalý ile,
Aradan geçmiþ tam yedi ay bile,
Hapislik benimi buldu Reis bey.


Söylediler dosyam, epeyce kaba,
Mektup salmýþ eþim, beþ aylýk gebe,
Ya ben içerdeyken olursa bebe,
Bu yavru yurda kaldý Reis bey.


Ýþte baþtan sona budur doðrusu,
Ne anlatayým ki, nedir çaresi,
Duydum hanýmýmýn varmýþ aðrýsý,
Bu haber içimi dildi Reis bey.


Birisi demiþti, ceza alýrsýn,
Yavrun doðsa bile burda kalýrsýn,
Piþman olur çokça saçýn yolarsýn,
Diyerek halimi bildi Reis bey.




Zekeriya DUMAN
Sosyal Medyada Paylaşın: